Abraham Lincoln

Abraham Lincoln, nado preto de Hodgenville, Kentucky, o 12 de febreiro de 1809 e finado en Washington o 15 de abril de 1865, foi un avogado e estadista estadounidense que exerceu como 16º presidente dos Estados Unidos desde 1861 ata o seu asasinato en 1865. Lincoln liderou a nación durante a guerra civil americana, o conflito máis sanguento e quizais tamén a maior crise moral, constitucional e política que sufriu a nación estadounidense. O mesmo tempo logrou preservar a Unión, abolir a escravitude, reforzar o goberno federal e modernizar a economía estadounidense.

Lincoln naceu na pobreza nunha cabana de troncos no estado de Kentucky e criouse na fronteira, principalmente en Indiana, no que entón era o Afastado Oeste. Foi un home en gran parte autodidacta que chegou a ser avogado, líder do Partido Whig, lexislador do estado de Illinois e deputado no Congreso dos Estados Unidos de Illinois, na cal permaneceu oito anos. Elixido para a Cámara de Representantes dos Estados Unidos en 1846, Lincoln promoveu unha rápida modernización da economía a través de sectores como o bancario, os impostos e os ferrocarrís. Debido a que nun principio acordara non optar a un segundo período no congreso e a que a súa oposición á intervención estadounidense en México era impopular entre os votantes de Illinois, Lincoln volveu a Springfield para retomar a súa carreira na avogacía.

En 1854 enfadouse pola Ley de Kansas-Nebraska que abría os territorios á escravitude, e volveu entrar na política. Pronto chegou a ser líder do novo Partido Republicano. Os debates da campaña do Senado de 1858 contra Stephen A. Douglas alcanzaron audiencia nacional. En 1860 Lincoln asegurouse a súa candidatura á presidencia dos Estados Unidos de América polo Partido Republicano. Aínda que apenas tivo apoio dos estados sureños, defensores da escravitude, arrasou no norte e foi nomeado presidente en 1860.

Antes mesmo de chegar á Casa Branca, a súa vitoria e a falta de acordo no tema esencial da escravitude provocaron que sete estados do sur escindísense para crear os Estados Confederados de América. Durante este tempo, os recentemente formados Estados Confederados de América comezaron a apoderarse das bases militares federais no sur. Pouco máis dun mes despois de que Lincoln asumise a presidencia, os Estados Confederados atacaron Fort Sumter, un forte estadounidense en Carolina do Sur, que inspirou aos estados norteños a unirse para formar a Unión. Despois do bombardeo, Lincoln mobilizou forzas para reprimir a rebelión e restaurar a Unión.

Como líder da facción moderada dos republicanos, Lincoln enfrontouse á á máis radical do seu partido, a cal esixía maior dureza contra os estados do sur, aos demócratas (chamados " Copperheads ") contrarios á guerra, que o desprezaban, e a secesionistas irreconciliables, que conspiraron para asasinalo. Politicamente, Lincoln defendeuse enfrontando aos seus adversarios entre si mediante un mecenado político coidadosamente planificado e apelando ao pobo estadounidense coa súa habilidade oratoria. O seu discurso de Gettysburg chegou a ser considerado como unha das declaracións máis grandes e influentes do propósito nacional estadounidense.

Nun principio, Lincoln concentrouse nas dimensións militar e política do conflito. O seu obxectivo principal era conservar a unidade do seu país, para o que supervisou de preto o esforzo de guerra, en especial a selección dos xenerais que dirixirían o exército, entre eles o seu mellor home no campo de batalla, Ulysses S. Grant. Ademais, o presidente tomou importantes decisións na estratexia de guerra da Unión, entre elas un bloqueo naval que impediu o comercio dos estados sureños, movementos para tomar o control de Kentucky e Tennessee e o uso de buques canoneiros para dominar as vías fluviais do sur. Lincoln tratou repetidamente de conquistar a capital confederada en Richmond, misión que encargou a sucesivos xenerais ata que Grant conseguiuno. Mentres se libraba a guerra, os seus complexos movementos para acabar coa escravitude incluíron a Proclamación de Emancipación en 1863. O presidente usou ao exército da Unión para protexer a escravos fuxidos, forzou aos estados fronteirizos a prohibir o sistema escravista e sacou adiante no Congreso a hoxe soada Décimo terceira Emenda á Constitución dos Estados Unidos, que prohibiu de forma definitiva a escravitude.

Lincoln foi un político excepcionalmente astuto, que se involucrou profundamente nas cuestións de poder de cada estado, o que lle valeu ser reelixido no poder en 1864. En previsión do final da guerra, impulsou unha moderada reconstrución que buscaba reunificar o país de maneira rápida a través dunha xenerosa política de reconciliación no medio dunha persistente e amarga división. O 14 de abril de 1865, cinco días despois da decisiva rendición do xeneral en xefe do bando confederado, Robert E. Lee, Lincoln foi asasinado por John Wilkes Booth, un simpatizante da causa do sur. Desde entón, Abraham Lincoln foi considerado por historiadores e pola opinión pública como un dos mellores presidentes dos Estados Unidos de América. Provided by Wikipedia